O przymusie przeżywania szczęścia
Brak przeżywania szczęścia stał się poważnym problemem społecznym. Ten brak czyni człowieka podejrzanym.
Maciej Mazurek
Powstanie Warszawskie: dwa kontrargumenty do krytycznej opinii Wolniewicza
W 80. rocznicę Powstania Warszawskiego przypomniano w Internecie jego sprzeczne oceny. Apologetycznie pisali o Powstaniu, m.in., Dariusz Gawin (Warszawa 1944: oślepiający blask wolności, rocznik „Teologii Politycznej” nr 2/2004-2005) i Stanisław Michalkiewicz (Dlaczego warto uczcić Powstanie, „Najwyższy CZAS!” 2014)[1].
Paweł Okołowski
O Warszawie przedwiedeńskiej (i późniejszych lekturach)
Gdy w 1972 roku miałem rozpocząć studia, filozofia, którą zamierzałem studiować, była zamknięta, nie przyjmowano nowych studentów.
Zdzisław Krasnodębski
Krzysztof Michalski i Józef Tischner – wspomnienie
Jestem tutaj w nieco innej roli niż obecni wśród nas członkowie grupy filozoficznej, których połączyło uczestnictwo w seminarium prowadzonym przez Krzysztofa Michalskiego. O istnieniu tej grupy wiedziałem wprawdzie już w roku 1980, ale nie miałem jeszcze wtedy ani z nią, ani z Krzysztofem żadnego bezpośredniego kontaktu. Krzysztofa Michalskiego poznałem osobiście dużo później, dopiero w 1994 roku, kiedy przebywałem na półrocznym stypendium w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu. Mieliśmy także kilka ważnych spotkań i rozmów już po śmierci Tischnera.
Zbigniew Stawrowski
Nauczanie Krzysztofa Michalskiego. Wspomnienie
Filozofia, zwłaszcza starożytna, głosiła, że istnieje coś, czego się czas nie ima, co jest wiecznotrwałe, ponadczasowe – idee, prawda, dusza, bóstwo, Bóg. Krzysztof Michalski: „skoro tak, to strach przed śmiercią jest irracjonalny. Ale jest we mnie mały Krzyś, który się boi i, jak Jezus, chciałby powiedzieć: Ojcze, jeśli chcesz, oddal ten kielich ode mnie…”.
Paweł Kaczorowski
Droga filozoficzna Krzysztofa Michalskiego
Krzysztof Michalski jest dla mnie przede wszystkim filozofem czasu, przemijania, wieczności i życia.
Maciej Potępa
Zapomniane utwory prozatorskie Romana Dmowskiego
Roman Dmowski zapisał się w polskiej pamięci jako główny ideolog Narodowej Demokracji oraz dyplomata, jako przywódca obozu narodowego i publicysta polityczny, jako twórca polskiej niepodległości i niedościgniony wzór patriotycznych cnót.
Wojciech Osiński
Syzyfowa praca. O idei silnego państwa polskiego w działalności i myśli Jarosława Kaczyńskiego
Nawet przeciwnicy polityczni nie odmawiają Jarosławowi Kaczyńskiemu wybitnych zdolności politycznych. Także Aleksander Hall w swojej niedawno opublikowanej książce „Anatomia władzy i nowa prawica” nie jest wyjątkiem, pisząc:
Zdzisław Krasnodębski
Metafizyczna gnoma Lema
Nie Stanisław Jerzy Lec jest autorem recenzowanej książki, a Stanisław (zawżdy) Lem.
Paweł Okołowski
Ustawa Zasadnicza RFN – wielkie osiągnięcie czy bubel prawny?
W tym roku Niemcy świętują 75-lecie Ustawy Zasadniczej RFN, której podpisanie zapoczątkowało tzw. cud gospodarczy. Czy ów dokument, z technicznego punktu widzenia całkiem udany, jest nadal „silnym fundamentem” systemu instytucjonalnego? Tako rzecze prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier. Wielu ekspertów mu jednak zaprzecza.
Wojciech Osiński
Afera, która wstrząsnęła Brandtowską polityką wschodnią
Pięćdziesiąt lat temu kanclerz RFN Willy Brandt podał się do dymisji. Powodem było zatrzymanie jego sekretarza Güntera Guillaume’a, który okazał się agentem Stasi.
Wojciech Osiński
O zamieszaniu w sztuce współczesnej
Nie ma chyba bardziej gorącego sporu w kulturze niż ten dotyczący sztuki współczesnej.